Het Nederlandse taal adviesorgaan Taalunie heeft recent richtlijnen voor genderbewust taalgebruik gepubliceerd. De richtlijnen, waar
Dr. Francie Manhardt was een PhD student aan de Radboud Universiteit. Ze verdedigde haar dissertatie getiteld ‘Het verhaal van twee modaliteiten: Hoe modaliteit taalproductie en visuele attentie vormgeeft’ op 19 februari 2021.
De Lord of the Rings films zijn echte klassiekers voor de feestdagen. De mythologische verhalen van J.R.R. Tolkien zijn zó invloedrijk dat er zelfs straten vernoemd zijn naar de bewoners van Midden-Aarde in de Nederlandse plaats Geldrop. Zoals fans van Tolkien weten, zijn er in Midden-Aarde verschillende manieren om over lange afstanden te communiceren: de vuurbakens van Gondor, de hoorn van Boromir, de adelaars van Manwë, en de oorlogstrommels van de Orks zijn slechts een paar geweldige voorbeelden. Toch weten de meeste fans waarschijnlijk niet dat deze vormen van communicatie behoorlijk historisch accuraat zijn. Langeafstandscommunicatie is van groot belang geweest door de menselijke geschiedenis heen en is dan ook geen recente uitvinding. Maar hoe communiceerden mensen over lange afstanden voordat de smartphone er was?
Er zijn mensen voor wie de naam van hun beste vriend knalgroen is. En er zijn weer anderen voor wie hun telefoonnummer alle kleuren van de regenboog heeft. Dit klinkt misschien vreemd, maar voor vier procent van de wereldbevolking is dit een dagelijkse ervaring die bekend staat als synesthesie. Mensen met synesthesie worden synestheten genoemd. Alledaagse prikkels kunnen voor hen allerlei ervaringen veroorzaken. Zo kan het horen van een bepaalde muzikale toon ervoor zorgen dat ze een specifieke kleur waarnemen, of kan het aanraken van een bepaald object een specifieke smaaksensatie teweegbrengen.
Misschien is het je opgevallen dat wanneer je een gesprek voert met iemand anders, je om beurten met hem of haar praat – je produceert je eigen zin en luistert naar je partner die de zijne of hare produceert. Dit proces lijkt vrij moeiteloos te gaan. We praten vaak om beurten met onze partner zonder dat er veel tijd verstrijkt tussen het einde van hun beurt en het begin van onze eigen beurt. Onderzoek wijst uit dat er enige variatie is in het nemen van beurten in verschillende talen. In het Japans is de gemiddelde tijd tussen twee beurten ongeveer 7 milliseconden, terwijl dat in het Deens ongeveer 470 milliseconden is. Maar dit verschil ligt meestal rond de 200 milliseconden, ongeacht de taal die we spreken.
