Dr. Nadine de Rue was promovenda aan de Radboud Universiteit. Begin dit jaar verdedigde zij haar proefschrift genaamd ‘Phonological Contrast and Conflict in Dutch Vowels: Neurobiological and Psycholinguistic Evidence from Children and Adults’. Gelukkig wilde zij hier graag een aantal vragen over beantwoorden.
Taal is een vorm van menselijke communicatie die in de loop der jaren wordt geleerd. Het vermogen om taal te produceren is meer dan alleen het begrijpen en gebruiken van woorden. Taal is gestructureerd, wat betekent dat mensen leren hoe ze woorden in zinnen kunnen rangschikken met behulp van grammaticale regels. Eenmaal geleerd lijkt het gebruiken van taal moeiteloos te gaan. Maar kan zo’n complex systeem als taal ook vergeten worden?
Voor onderzoek moeten wetenschappers allerlei ‘graafwerk’ doen op zoek naar nieuwe wetenschappelijke ontdekkingen. Ze ‘graven’ bijvoorbeeld door kranten, theorieën en experimenten om intellectueel goud (kennis) te vinden. Voordat zij echter gaan graven, moeten de experimenteerders kiezen met welk gereedschap zij gaan graven, want daar is geen standaard voor.
Mensen gebruiken hun lichaam als ze praten – en veel. We veranderen bijvoorbeeld onze houding, bewegen ons hoofd, maken gebaren met onze armen en handen en gebruiken gezichtsuitdrukkingen om verschillende dingen over te brengen. Met andere woorden, visuele signalen vormen een essentieel onderdeel van de menselijke communicatie in veel culturen.
Het Nederlandse taal adviesorgaan Taalunie heeft recent richtlijnen voor genderbewust taalgebruik gepubliceerd. De richtlijnen, waar
