Adam Psomakas

Adam is masterstudent Linguistics aan de Radboud Universiteit. Hij is momenteel stagiair bij de afdeling Psychology of Language op het Max Planck Instituut. Van origine komt hij uit Athene, Griekenland. Daar heeft hij de bachelor Filologie met major Taalkunde gestudeerd aan de universiteit van Athene. Zijn interesse in taalkunde heeft hem in 2020 naar Nijmegen geleid, om zich verder op dit vakgebied te storten. Tijdens zijn opleidingen heeft hij ontdekt dat hij interesse heeft in de psychologie van taal en culturele cognitie, met name in multimodale taalverwerking. Hij neemt momenteel deel aan een EEG project, dat de interactie van voorspelbare verwerking en iconische gebaren met betrekking tot taalbegrip onderzoekt.

In zijn vrije tijd houdt Adam van wandelen, muziek luisteren en voetbal.

Lang vergeten kennis nieuw leven inblazen

Door Adam Psomakas / 6 september 2021

Voor de meesten van ons is het zo dat de talen waar we als kinderen het meest of zelfs uitsluitend aan blootgesteld zijn, onze moedertalen worden wanneer we volwassen zijn. Dit is natuurlijk geen verrassing of schokkend nieuws. Het is immers bijna altijd het geval dat kinderen, vanaf het moment dat ze geboren worden en totdat ze naar school gaan, opgevoed worden in een natuurlijke omgeving waarin ze constant ervaring opdoen met de talen van hun ouders en eventueel andere talen die prominent zijn in de omringende samenleving. Op die manier worden de talen die ze hoorden als baby’s hun dominante talen als ze volwassen zijn. Voor sommige kinderen – om precies te zijn: geadopteerde kinderen – is dit echter niet het geval.